YENİCE KÖYÜ 
Köyün adı eskiden bu yana "Yenice Köy" diye anılır. Köy ilk kurulduğunda, yeni kurulan köy anlamında "Yenice Köy° denilmiştir. Köy halkının Dereli, Küçüklü, Kullar, Zeyve, Kayacık ve Yabanlı köylerinden gelerek burada yerleşip, bu köyü kurduğu söylenmektedir. Köy Meşelik, Ebe, Oluklu, Eşmebaşı, Avkaya tepelerinin kuzey eteklerinde, Acı-çay'ın güneyinde, bir vadi içinde kurulmuştur. Güneyinde Çevrecik (Samiri) , doğusunda İkizören, güneybatısında Yüklü, kuzeyinde Doğan bey köyleri yer alır. Çankırı'ya 26 km., Yapraklı'ya 17 km. mesafededir. Yenice köyün 1980 yılı nüfus sayımına göre 168 erkek, 139 kadın olmak üzere 376 nüfusu vardır. Bu nüfusun 62'si ilkokul öğrencisidir. 47 haneden ibarettir. 1990 nüfus sayımında hane sayısı 45'e düşmüş ve erkek 139, kadın 185 olmak üzere toplam nüfusu 324'e gerilemiştir. Yani son on yılda köy nüfusunda 52 kişilik bir düşüş gözlenmiştir, İlkokulda okuyan öğrenci sayısı da bu düşüşle orantılı olarak azalmıştır. 1994 yılında ilkokulda okuyan öğrenci sayısı 32'ye kadar inmiştir. Nüfus verilerinden de anlaşılacağı gibi, yurtdışında, Çankırı, Ankara ve İstanbul gibi büyük şehirlerde çalışmak üzere gurbete çıkan, çok sayıda insan vardır. Mevsimlik çalışma ile köye nakit girdi sağlanır. Bunun yanında Tarım ve hayvancılıkla geçim sağlanmaktadır. Pancar ekimi önemli bir yer tutan köyde, her türlü sebze yetiştirilir. Çevrede yetişen bütün meyveleri burada da görmek mümkündür. 1 'e 8-10 arasında verim elde edilen tarım ürünlerinin başında ise arpa, buğday ve fiğ gelmektedir. Ayrıca köyde en azından kendilerinin kullandığı ve "kireçtaşı" dedikleri alçı taşı çoktur. Koru olarak bir meşelik bulunmakta, alıç, kuşburnu, geven, koruk ve çovan gibi bitkilere rastlanmaktadır. En kalabalık ailede birey sayısı 16'dır. Köyün ortak işleri imece ite yapılır. Bir tane cami yaptırma ve yaşatma derneği vardır. Ülfet Onbaşımın ve Çırakların Kadir Ağa'nın olmak üzere üç şahıs ve bir de köyün ortak malı olmak üzere 4 tane köy odası vardır. Sadece köyün ortak malı durumundaki köy odası çalışmaktadır. Klasik düğün geleneği yaşatılmaktadır. Otomatik telefon santrali ve 35 abonesi vardır. Akarsu olarak Acı çay ve köy bahçelerinin sulanmasında kullanılan Ebe suyu vardır. 5 çeşmeden 2'si tatlı sudur. Her evde birkaç tane olmak üzere yaklaşık olarak 250 dolayında büyükbaş hayvan, 800 dolayında da küçükbaş hayvan vardır. Eski Cami: Dikdörtgen formlu, yaklaşık 120 yıllık olduğu sanılan caminin kuzeyinde ahşap direklere oturan mahfil bulunmaktadır ve kuzeybatı köşesinden yuvarlak kesitli minareye çıkılmaktadır. Minare: Dikdörtgen üzerine, yuvarlak gövde ile yapılmış olup, gövde tavan hizasından itibaren ahşap malzemeyle düzenlenmiştir. Üzeri çinko kaplamadır. Camı tabanı sonradan yapılmış olup ahşaptır. Tavan yine düz ahşaptır ve tavan göbeği elde yapılmış basit altıgenlerle doldurularak çiçek motifi oluşturulmuştur. Çiçekler ve çerçevesi altıgen olduğu halde, çiçek çevresi on iki gen şeklinde düzenlenmiştir. Mihrabı kireç, minberi ahşaptır. Vaaz kürsüsü alçıdan yapılmıştır. Minber: 8 basamaklıdır, minber girişi, içbükey yaylarla kaşlı kemer şeklinde yapılmıştır. Basit süslemelerle bezenmiştir. Caminin mahfil kısmı 2. katlı olup, ikinci katta bulunan müezzin mahfili yarım metre genişliğinde dışarı çıkmaktadır. Mahfilin alt kısmı ahşaptır ve alt kenarı oval şekillerle oyulmuştur. Alt katta bulunan ahşap direk başlıkları 1 metre genişliğinde, iç ve dış bükey yaylarla, ince oyulmuş, dik çizgilerle hareketlendirilmiştir. Camiinin güneyinde, pencereler daha yüksek ve geniş olup, 2 adet batıda, bir adet doğuda birer küçük pencere bulunur ve yaklaşık 80 cm. örme taş duvar içine gömülmüştür. Camiinin son cemaat yeri, 4 adet ahşap direklerle oturmakta ve dikdörtgen şeklindedir.Direk başlıkları, mahfildekilerin aynıdır. Üç ayrı bölüm olup, orta bölüm doğu ve batıdan yaklaşık 30 cm. yüksekliktedir. Yeni Camii: Dikdörtgen formlu, kuzeyinde son cemaat yeri ve kadınlar mahfili bulunmaktadır. Güneyinde, Kütahya işi çinilerle mihrabı yapılmış, vaaz kürsüsü ve minberi ahşap olarak düzenlenmiştir. Pencere hizasına kadar tüm cepheyi boydan boya dolaşırcasına ahşap lambri göze çarpmaktadır. Lambri hizasından itibaren batı ve güneyde 2, doğuda 3, kuzeyde ise 1 adet yuvarlak kemerli, alüminyum pencereler bulunmaktadır.Pencere üstünden itibaren mavi zemin üzerine beyaz renklerle çeşitli sureler yazılmıştır.Yazının üst kısmından itibaren alçı şebekeyle, sivri kemerli pencereler yer alır. Pencere sayıları alt katıyla aynıdır.Kubbe eteğinde ise siyah zemini üzerinde ise beyaz harflerle çeşitli sureler yer almaktadır. Surelerin üst kısmında 8 adet küçük pencere bulunmaktadır. Kubbe merkezinde, bitki süslemeleri ve dini yazılar bir arada kullanılmıştır. Kadınlar mahfilinin üst kısmı üç kubbeyle örtülüdür. Caminin iç döşemeleri ve ısıtma sistemleri de tamamlanarak cami yapımı tamamlanmıştır.Cami derneği cami yapımını tamamladıktan sonra köye yeniden modern bir köy odası, cami hocası için bir cami evi yaptırmıştır. Ayrıca Yeni yapılan köy odasının yanında bulunan bir evi de köy adına satın almıştır.Köy halkı önceleri inşaatlarda işçilik yaparlarken, şimdi ise kendi işlerini kurarak, 47 haneli olan bu köyde şu anda 20'nin üzerinde inşaat müteahhit'i bulunmaktadır.Geri kalanlarda genellikle duvar işleri yaparlar. Köyde ilköğretimin kapanmasıyla birlikte köyden göç başlamış,şuanda köyde dolu hanelerin 'nında iki veya üçer kişi oturmaktadır. 


 
TATLIPINAR (ŞIHOSMAN) KÖYÜ 
Köyün adının, Horasan evliyalarından Ahmet Yesevi Hazretlerinin öğrencilerinden Şıh (Çankırı ve çevresinde Şeyh tabiri "Şıh veya Şık" şeklinde telaffuz edilmektedir) Osman adında bir zatın. Doğan Bey isimli bir başka zatla birlikte buraya yerleşmesinden kaynaklandığı söylenmektedir. İddiaya göre, Doğan Bey, bu günkü Doğanbey Köyü1 nü, Şıh Osman ise 1967 yılına kadar kendi adıyla anılan ve bu tarihten sonra Tatlıpınar ismini alan bu köyü kurmuştur. Bu dönem, Anadolu kapılarının Türkler'e açıldığı dönemdir. Şıh Osman 1300'lu yıllarda iki tane cami yaptırır. Birisi 1300 yılında Tahta Köprü mevkiinde bulunan Çankırı’daki Şıh Osman Camii, diğeri ise 1301'de Şıhosman {Tatlıpınar) köyünde yapılan camidir. Köyü de çevredeki 9 köy halkından gelen vatandaşları bir araya toplayarak bu zatın kurduğu söylenmektedir. Öldüğünde köyün kuzeyinde bir türbe yapılarak buraya gömülmüştür. Rivayete göre kabrinin üzerine çatı yapmaya kalktıklarında çatılar devamlı yıkılmış, bu nedenle kabri sade bir mezar şeklinde bırakılmıştır. Köyün tarihi ile Şıh Osman'ın hayatı adeta özdeşleşmiştir. Köyün doğusunda kaymaz Köyü ve jkizören Beldesi, güneyinde Yenice köy, batısında Akyazı ve Doğanbey, Kuzeyinde Kıvçak köyleri yer alır. Ulaşım durumu iyidir. Köy yolu, grup köy yolları içindedir. Yakın köye bağlantısı 4 km. kadardır. Çankırı'ya 30 km.. İlçeye ise 25 km. uzaklıktadır. 53 aboneli otomatik telefon santrali mevcuttur. Düzenli akan içme suyu yoktur. Sulama kanalı olmadığından sulama çalışmaları düzenli değildir. Fakat bağ ve bahçeler Acı çay kenarında uzanır. Sebze bakımından zengindir ve üretim bakımından çeşitlilik gösterir. Tarım ürünlerinden arpa, buğday, pancar, fiğ, korunga, yonca, mercimek yetiştirilir. Hayvancılıkta küçükbaş hayvan sayısı başta gelir. Buğday, arpa, fiğ, mercimek, hayvan, süt, peynir, yağ gibi ürünler pazarlanmaktadır. Köyde mevsimlik ve sürekli göç yaşanmaktadır. 


AKYAZI KÖYÜ 
Rivayete göre ticaretin kervanlarla yapıldığı dönemlerde, kervanlardan birisinin yolu köyün bulunduğu araziye uğrar. Kervan, köyün üst başına geldiğinde mola verir. O dönemlerde köyün olduğu arazi boştur. Mola yerinde kervan dinlenmeye çekilir. Kervancıbaşı bir müddet sonra vadiyi seyre dalar. Seyrettikçe gönlünü burukluk sarar. Bu burukluk içinde seyrettikçe seyreder. Bir ara dudaklarından şu sözler dökülüverir: Ah yazı! Bir de suyun olsaydı... İşte o zaman değerine paha biçilmezdi. Bu Ah yazı sözü zamanla dudaklarda tekrarlanır. Daha sonra burada bir köy kurulur. Ah yazı sözü zaman içinde Ak yazı olarak köye ad olarak yerleşir. Ayrıca köylülerin anlattıklarına göre, 1071, Malazgirt Zaferi'nden sonra, Anadolu'da Selçuklu Türkleri'nin yurt tutmaya başladığı dönemlerde, köy buraya kurulmuştur. Bugünkü ilçe merkezi Yapraklı'nın henüz burada kurulmamış olması nedeniyle geniş bir araziye sahip olan Akyazı'nın sınırları o dönemde Çankırı merkez ilçeye bağlı Ahlatköy'ü içine alacak kadar uzanmıştır.Çankırı iline 26 km, Yapraklı ilçesine 8 km uzaklıktadır. Köy üç tarafı tepelerle çevrili bir vadi üzerine kurulmuştur. Köyün ön tarafında açık bir arazi yapısı göze çarpar. Doğusunda Kıvcak, güneydoğusunda Doğanbey, Tatlıpınar (Şıhosman), batısında Yapraklı ilçesi, güneybatısında Buluca, kuzeyinde Kavakköy ve kuzeybatısında İğdir köyleri yer alır. Köyün faydalanabileceği akarsu yoktur. Köyde kendiliğinden yetişen bir meşelik vardır. Doğal bitki örtüsü bakımından zayıflığından olsa gerek, suni bitki örtüsü de gelişmemiştir. Köyün iklimi, karasal iklimi etki alanı içerisindedir.Köyde, ilköğretim okulu vardır. Köyün içme suyu şebekesi vardır ancak kanalizasyon şebekesi yoktur. Ptt şubesi yoktur. Sağlık ocağı ve sağlık evi yoktur. Köye ayrıca ulaşımı sağlayan yol asfalt olup köyde elektrik ve sabit telefon vardır. Köyde 1988 yılı itibarıyla 30 traktör, 10 kamyon, 1 otobüs ve 2 adet otomobil vardır. Bu araçlar köyün ulaşım ve taşıma işlerinde kullanıldığı gibi, söz konusu araçlardan tarım alanında da yararlanılmaktadır. Gölpınarı ve İğdir mevkilerinden gelen iki çeşme suyu vardır. Buna karşın, İğdir köyünden gelen suyun içilmezlik raporu olduğu kaydedilmektedir. Köyün kuzeyinde küçük bir karbonatlı su kaynağı olduğu ve bu suyun hazmı kolaylaştırdığı bilinmektedir.Köyün ekonomisi tarım ve hayvancılığa dayalıdır. Sebze ve meyvecilik yapılmasına rağmen ilerleme kaydedilememiştir. Köylünün kendi ihtiyaçlarını karşılayacak şekilde elma ve armut yetiştirilmektedir. Arpa, buğday, fiğ ve mercimek köyde yetiştirilen tarım ürünleri arasında başta gelir. Köyün ekonomisini yakından ilgilendiren, hatta ekonomisinin temelini oluşturan küçükbaş hayvan yetiştiriciliğidir. Köyde toplam küçükbaş hayvan sayısı 750 iken, büyükbaş hayvan sayısı 150 kadardır. Ayrıca 70 dolayında kümes hayvanı beslenmektedir. 85 dolayında fenni arı kovanı vardır. Yörenin özelliğine uygun olarak köyde kurt, tilki, tavşan, sansar gibi yabani ve evcil hayvanlara; keklik, güvercin, bıldırcın ile yırtıcı kuşlardan doğan, kartal ve puhu kuşlarına da rastlanmaktadır.
 



YÜKLE BELDESİ 
Yüklü köyünün ilk yerleşim yeri; bugünkü yerinin güneyinde, "Kıble Tepesinin güney eteklerinde, "Evlerönü" ismiyle anılan ve Garlaz Çayı'nın kuzeyinde yer alan mevkide yer almaktadır. Bugün iki mahalleli Yüklü Köyü'nün bulunduğu yer ise "Bük" denilen bitkilerin çokluğu ve Acıçayın da etkisiyle, bataklık, yeşil bir vadi durumundaydı. Adına ise o dönemde "Büklük"denilmekteydi. Köy daha sonra bugünkü yerine taşınmış, bahsi geçen bük bitkilerinden dolayı bir müddet, halk arasında 'Büklü' diye anılmış daha sonra Yüklü’ye dönüşmüştür. Burası Yukarı-öz'den doğan ve "Büyükçay" adıyla anılan, Acıçay ile Yapraklı Çayı'nın birleştiği yerde bulunan vadi üzerinde bulunmaktadır. Bir zamanlar gürgen ağaçlarının çokluğundan adını alan "Gürgence Tepesi" köyün kuzeyini, dilim dilim görünümü olduğu için "Kırk Dilim' ismini alan tepe doğusunu ve köyün güneyinde bulunduğu için "Kıble Tepesi" adını alan tepeler köyün güneyini kuşatmıştır. Doğusunda Yenice, batısında Bugay, kuzeyinde Sazcağız, güneyinde Hasakça ve güneybatısında Çevrecik köyleri yer almaktadır. Yerleşim alanını teşkil eden vadi boyunca, yeşil bir görünüm arz eden Yüklü Köyü üç yol ağzında kurulmuştur. Yüklü ve Bağlarbaşı mahallesi adıyla iki mahallesi vardır. Yüklü mahallesi köye de ismini vermiştir. Köyün kuruluş tarihi belli değildir. Bağlarbaşı mahallesi, 1956- 1957 yıllarında köyde çıkan bir yangından sonra evi yananların bir kısminin, Bağlarbaşı Tepesine yeni evler yapmasıyla kurulmuştur. Bugün 32 haneye ulaşan mahalleyi, diğerinden, Yapraklı'dan gelen ve bu adla anılan çay ayırır. 1990 nüfus sayımına göre Yüklü Köyü'nde 501 kadın ve 576 erkek olmak üzere toplam 1.077 nüfus yaşadığı tespit edilmiştir. Ayrıca köyden 5 aile göç etmiştir ve 15 dolayında mevsimlik göç olayını yaşatan genç bulunmaktadır. Yine bu nüfusun 86' sini ilkokul çağı nüfusu oluşturmaktadır. Köyde en kalabalık ailede birey sayısı 20 kişidir. Çankırı- Yapraklı ve İkizören Beldesi yolları üzerinde yer alan köyün, yolunun tamamı asfalttır. Çankırı'ya 18 km., Yapraklı'ya 9 km. mesafededir. Yapraklı ilçesi köylerinin yarısından fazlasının köy yolları Yüklü Köyü'nden geçmektedir. Dereli içi yoluyla, Tosya bağlantısı vardır. Ulaşım ve taşıma işlerinde kullanılan araç bakımından oldukça zengindir. Köy içinden geçen pek çok köyün ulaşım ve taşıma aracının yanında, köyün kendine ait araçları da bu konuda oldukça rahatlık sağlar. Ayrıca telefon santrali otomatiktir ve 90 dan fazla abonesi vardır. Yüklü Köyüne 1976 yılında köy konağı ve bir de hamam yapılmıştır. Çamaşırhanesi çok eskidir. Hatta yapılışını bilen adeta yoktur. Yapılan hamam, su yoksunluğu nedeniyle kullanılamadığı için, daha sonra 'Ziraat Teknisyenliği" olarak işletime açılırken köy konağı da PTT santrali olarak değerlendirilmiştir. Yüklü Köyü'nde; Hacıgilin Odası, Hacı Mustafagilin (Gökçeoğulları) Odası, Çarkıoğullarının Odası, İmamgilin odası ismiyle 4 tane köy odası vardır ve eğitim-öğretim kesintisiz devam etmektedir. Ayrıca son yıllarda hafız yetiştiren bir de "Kuran kursu" bulunmaktadır. 1980'li yılların sonunda bir dernek kurularak köyün her iki mahallesine de birer cami yaptırılmıştır. Köyde bir bakkal, bir atölye, bir de elektrikli değirmen bulunmaktadır. Her yıl çiftçi kredisi kullanan çiftçiler. Tarım Kredi Kooperatifinden kredi çekmektedirler. Köyün yeraltı zenginlik kaynağı olarak bol miktarda alçıtaşı vardır. Elektrikle aydınlanan köy, yakacak olarak odun, tezek ve daha çok kömür kullanmaktadır.Yüklü Köyü'nün direkt yararlandığı üç tane akarsuyu vardır. Büyük (Acı) çay ve Yapraklı Çayı ile 1980'li yıllardan bu yana kanallar ve kanaletler yardımıyla arazi ve bahçeleri sulamaktadırlar. Ayrıca sınırlı da olsa Garlaz Çayı da bir miktar araziyi sulama imkanı sağlamaktadır. Köyde üç tane de çeşme vardır. Su boyları genelde kavaklandırılmıştır. Yer yer iğde ağaçları bulunur. Elma, armut, alıç gibi bitkiler ve 1 'e 8-10 arasında değişen verimiyle arpa, buğday, fiğ, mercimek, pancar gibi tarım ürünleri yetiştirilir. Sebze üretimi çeşitlilik gösterir. Yetiştirilen sebze, meyve ve tarım ürünlerinin fazlası ile canlı hayvan ve hayvan ürünleri Çankırı pazarlarında pazarlanır. Diğer köylere göre mevsimlik göç olayı azdır ULAŞIM Çankırı Yapraklı ve İkizören Beldesi yolları üzerinde yer alan köyün, yolunun tamamı asfalttır. Çankırı'ya 18 km., Yapraklı'ya 9 km. mesafededir. Yapraklı ilçesi köylerinin yarısından fazlasının köy yolları Yüklü Köyü'nden geçmektedir. Dereli içi yoluyla, Tosya bağlantısı vardır. Ulaşım ve taşıma işlerinde kullanılan araç bakımından oldukça zengindir. Köy içinden geçen pek çok köyün ulaşım ve taşıma aracının yanında, köyün kendine ait araçları da bu konuda oldukça rahatlık sağlar. Ayrıca telefon santrali otomatiktir ve 100 dan fazla abonesi vardır. 



KAYMAZ KÖYÜ
Kaymaz köyü şu anda bulunduğu yer, ikinci yerleşim yeridir. İlk yerleşim yeri Ulupınar mevkiinde bulunan Camili Kaymaz ismi ile yerleşim alanını teşkil etmekte imiş. Atalarımız bu camili kaymazda ikamet ederken burasının heyalan bölgesi olması nedeniyle ve köyün zeminini batıya doğru kaymaya başlaması nedeniyle, bu yerleşil alanını terk etmek zorunda kalmıştır.
Yerleşim yerini terk etmek zorunda kalan köy halkının bir kısmı, Kırovacık, Alaçat, Bayındır, ve Topuzsaray köyleri arasında bulunan ve köyün çiftliği, ekim alanı olarak kullanılan, şimdiki adı PEHLİVANLI KÖYÜ (KAPUK KÖYÜ) 'ne göç etmişlerdir. Bu köy bir tahıl ambarı olarak anılmaktadır.
Göç imkanı bulamayan, mali durumu zayıf olan köy halkının bir kısmı şu anda köyün bulunduğu yerleşim yerine gelerek,1940'lı yıllarda köyün ileri gelenleri bu zeminin sert kayalıklarla oluştuğunu, heyalan olmayacağını belirtip köyün burada kurulmasına karar vermişlerdir. Köy kurulumu bittikten sonra köye isim koyma zamanı gelince gene söz sahibi büyükler, bu yerleşim alanının sert zeminden oluştuğunu, zeminin sağlam olduğunu, heyelanla kaymayacağını beyan ederek, adının da KAYMAZ olması önerilmiş ve köy halkı tarafından da kabul edilmiştir.
Kaymaz Kullar köyü ile İkizören köyleri arasında kalan bir plato üzerine kurulmuştur. Kuzey doğusunda YAMAŞ BAĞI eski ismi ile (Bayır Zeyve), Doğusunda Subaşı (Kırzeyve), güneyinde İkizören (Babsa), Batısında TATLIPINAR (Şotman-Şıhosman), köylerine komşudur.
Kaymaz ile Yapraklı ilçesi arası yaklaşık 20 Km. Çankırı merkezi ile 35 Km.'dir. Köyün mahallesi yok ama şu an Çankırı ilinie bağlı Pehlivanlı Köyü halkı tamamen akraba bağı bulunmakta olup, buraya mahalleleri (Köyümüz) dersek sanırım yabancı olmaz. 1990 yılı nüfus sayımında 50 hane ve yaklaşık 300 kişinin yaşadığı tespit edildiği halde, köy şu an göç nedeniyle 15-20 haneye düşmüş durumdadır. Halen göç durumu devam etmektedir.
Köyümüz geçimini, küçükte olsa hayvancılık ve tarımcılıkla sağlamaktadır. Tarım Ürünleri başlıca Buğday, arpa, fiğ yetiştirilmekle birlikte meyvelerden, elma, armut, ayva, ceviz, alıç, ahlat, kuşburnu, çördük, fındık gibi meyvelerde yetiştirilmektedir.
Ulupınar mevkiinden çıkan kaynak suyu ile köyümüzde kavak, söğüt, çam gibi ağaçlarda yetiştirilir. Ayrıca köy halkı bu su sayesinde her türlü sebze yetiştirme imkanını bulmaktadır.
Köyümüzün içme suyu Ilgaz Dağlarının kolu olan Karakaya dağından Devletimizin yapmış olduğu yatırımlar sayesinde köyümüze getirilmiş ve su an üç bütün meskenlere dağıtım şeklinde yararlanılmaktadır.
Köyümüz halkından olup şu anda Ankara ilinde ikamet eden 65 hane mevcut olup, göç eden değişik yerlerde ikamet eden tüm aile mevcudu ise yaklaşık olarak 100 haneyi bulmaktadır.
Köyümüz arazisi içinde Ulupınar, Akpınar ve Dereköy mevkii olmak üzere eski yerleşim alanları olup, halen örene yani yerleşim merkezi kalıntıları mevcuttur. Ayrıca Dere köy mevkiinde halen Kaya tuzu (eskiden tuz mağarası imiş) bulunmaktadır.
Köyümüzün Çankırı merkezine ulaşımı, her gün dolmuşlarla yapılmaktadır. Köyümüz yolu asvalt olup, ulaşım sorunu yaşanmamaktadır.